Απολογισμός

 Πολλά χρόνια πλέον γράφω στίχους, συνθέτω τη μουσική μου για να τους ντύσω τους ρημαδιασμένους μου στίχους. Στίχους που περιγράφουν καημούς, βάσανα, εσωτερικά ερωτηματικά που πηγάζουν απο βαθύτερους ή πιο επιφανειακούς προβληματισμούς. Το γεγονός αυτό, η ενασχόλησή μου με την τέχνη που παρεπιπτόντως όσες φορές την απομάκρυνα από τις καθημερινές μου ασχολίες αρρώσταινα μου έχει δείξει το δρόμο της αποδοχής των πραγμάτων στη ζωή.

 Για πολύν καιρό, ακόμα και τώρα όμως που μιλάμε παλεύω να αποδεχτώ κάποια πράγματα, κάποιες καταστάσεις, προσωπικές αλλά και κοινωνικές, οι δεύτερες ασφαλώς επηρεάζουν εξαιρετικά τις πρώτες άρα είναι δυστυχώς αδύνατο να εξαιρεθούν. Εν τέλει πήρα κάποιες αποφάσεις. Κάποιες αποφάσεις που πιστεύω θα με βοηθήσουν να προχωρήσω τους ορίζοντές μου. Θα μου δώσουν κατά κύριο λόγω πιστεύω την προοπτική που χρειάζομαι και αυτός αν μη τι άλλο είναι ο βάσικος  λόγος που επιχειρώ να κάνω την αρχή μου στην επαγγελματική σταδιοδρομία μου διαφορετική από αυτή που σχεδίαζα αρχικά.

 Οι κοινωνικές εξελίξεις με προλάβανε, όπως προλάβανε άλλωστε και όλην την γενιά μου... Μια γενιά που είναι χαμένη στη μετάφραση; Πιστεύω πως ακόμα κι αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο πάλι δύσκολα θα περάσει αναμφισβήτητα και για ολα φταίει η πολιτική. Εκεί φτάνουμε και εκεί θα το σταματήσω γιατί απλά πιστεύω ότι είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η βάση, το θεμέλιο αν θέλετε είναι η δεδομένη άγνοια του ανθρώπου, του αλλοτροιωμένου νοήμονος όντος που μεγαλώνει σε αφιλόξενο περιβάλλον για να αναπτύξει τη διάνοιά του με τρόπο ορθολογικό.

 Κάπου εδώ ξεφυτρώνουν οι θεωρίες της πολιτικής, την οποία θα την ακουμπήσω μονο διαλεκτικά, που θέλουν τον άνθρωπο κομμουνιστή ή εθνικόφρωνα, σοσιαλιστή ή αναρχικό. Πιο συμπαθής εμένα να σας πω ειλικρινά είναι η τελευταία, η αναρχία δηλαδή, αλλά νομίζω τελικώς ότι είναι μια ρομαντική ουτοπία και κάπου εκεί ξεφυτρώνει ο συνδυασμός των παραπάνω θεωριών και άρα το μπαστάρδεμα της πολιτικής.

 Πώς μπορείς να κάνεις άραγε τα γαϊδούρια κοπάδι, έχω ακούσει να λένε οι άνθρωποι κάποιας ηλικίας. Ρώτησα για να μάθω ότι δεν γίνονται. Γι'αυτό κάποιοι παραμένουν μόνοι τους με τα συμπεράσματά τους και μακριά από το ρεύμα της μάζας. Η μάζα από την άλλη είναι τα πρόβατα τα οποία γίνονται κοπάδι και μπαίνουν στο μαντρί που θα τους δείξει ο τσοπάνης τους. Στο τέλος τα πρόβατα όμως ότι κι αν τους πουν μία είναι μοίρα τους ή ορθότερα ένας ο προορισμός τους η σφαγή βεβαίως.

 Θα σφαγιαστούμε αγαπητοί συνέλληνες αυτό καταλαβαίνω εγώ μπορεί ίσως και με βαμβάκι αλλά ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, ο κεντρικός στόχος δηλαδή, το νόημα που θέλουν να περάσουν. Όσοι είναι τα "γαϊδούρια" θα γκαρίζουν προσπαθώντας να μιλήσουν. Αν καταλάβει κάποιο πρόβατο κάτι καλώς αλλιώς θα σφαγιαστεί. Κροκοδείλια δάκρυα δεν χωρούν ιδιαίτερα από αυτούς που έστησαν το έγκλημα και για όσους βεβαίως βεβαίως γνωρίζουν... Κι αυτό θα μπορούσαμε να πούμε είναι και το πιο βασανιστικό, το μαρτύριο της σταγόνας. Δεν ξέρω που θα φτάσει αυτή η σταγόνα όμως... Κάποια μέρα το ποτήρι μπορεί να ξεχειλίσει και τότε να δούμε που θα είμαστε... Είμαστε μονάδες σε έναν κόσμο που μαστίζεται από την αδικία στο σύνολο. Στην καλύτερη περίπτωση είμαστε συντεχνίες και βλέπουμε το καλό του κλάδου μας, των λίγων αυτών ανθρώπων που μας περιβάλλουν... Είμαστε ουμανιστές μόνο στις εκθέσεις μας που γράφουμε στα σχολεία για να τις βαθμολογεί η δασκάλα και να μας βάζει έναν καλό βαθμό.  Και βγαίνοντας στη ζωή αρχίζει το Θέατρο Σκιών ......