blog newsletter

Γράψε το e-mail σου για να ενημερώνεσαι για όλες τις νέες αναρτήσεις :

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Χωρίς αγάπη

 Πώς να ζήσεις χωρίς αγάπη πουλί μου; Πώς; Ό,τι κι αν κάνεις ό,τι κι αν κατακτήσεις πάντα αυτό που συμπληρώνει την ολότητα του ανθρώπου είναι η αγάπη... Κι αυτό το καταλαβαίνουμε σαφώς από το γεγονός ότι ακόμα κι όταν μας πονάει εξακολουθούμε να είμαστε εκεί... Δε διαλέγουμε πότε θα αγαπήσουμε και πότε θα ξε - αγαπήσουμε... Δυστυχώς δεν είναι στο χέρι μας η ευτυχία σε κάθε φάση της ζωής μας... Η πάλη γι'αυτή πρέπει να είναι δεδομένη και είναι μια ηθική εμμονή και υποχρέωση που πρέπει να έχουμε για τον εαυτό μας... 
 Εγώ πάντως σ'αγάπησα, καταλαβαίνεις τώρα δα που το γράφω, ότι το γράφω για 'σένα... Εσύ που τόσο με αμφισβήτησες και τόσο με πόνεσες σε διαρκή χρόνο. Είναι ανείπωτο αυτό που έζησα μαζί σου και οι βλάβες που επέφερε αυτό ανείπωτες. Ωστόσο, έγραψα αρκετά τραγουδάκια που ακόμα σαφώς και δεν τα έχω δημοσιοποιήσει όλα... Κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό όμως. Σε όλη αυτή τη διαδρομή όμως καθώς τα μοιραζόμουνα αυτά τα τραγουδάκια, δηλαδή τον ίδιο μου τον εαυτό, τον πόνο μου, το δάκρυ μου αλλά και τη χαρά μου κέρδισα φίλους, γνωστούς, συντρόφους στη ζωή για να βάλω μπουγάδα στο μαύρο του πόνου μου για να γίνει γκρίζος. Γκρίζος, όπως είναι άλλωστε και η ζωή μας γκρίζα, ανάμεικτη από πόνο και χαρά, δάκρυ και γέλιο. Πολύν καιρό περίμενα να περάσει αυτό το κάτι που έκοβε την ανάσα μου και ανακύκλωνε τη σκέψη μου και ακόμα το πολεμάω γιατί δεν έχει νικηθεί πλήρως και μου έχει προκαλέσει τόσες δυσαρμονίες στην ολότητά μου.
 Δεν είσαι εσύ μόνο στη ζωή μου, υπάρχουν κι άλλα πολλά και σε αυτά οφείλω, αλλά και σε αυτά που θα'ρθουν αλλά και πάνω απ'όλα στον ίδιο μου τον εαυτό να με αγαπάω και να μη με παιδεύω άλλο πια. Το θέλω πολύ αλλά φαίνεται έχω προγραμματίσει κάποιες συνήθειές μου λάθος και πρέπει να τις αλλάξω, να τις κάνω απεγκατάσταση και να κάνω format το σύστημα, ενδεχομένως να αλλάξω λογισμικό γιατί είναι παλιό. 
 Το νέο λογισμικό θα είναι με επίκεντρο τα πράγματα που αγαπώ. Οι προτεραιότητες που είχα να διεκπαιρεώσω τελείωσαν, τώρα προτεραιότητα έχουν τα θέλω μου. Ό,τι και να κάνω όμως είναι αναπόφευκτο για'μένα ότι θα συνεχίσω να σ'αγαπώ. Μάλλον αυτό που θα κερδίσω με τη μάχη που δίνω με το πέρας του χρόνου είναι να μη με επηρεάζει αρνητικά η θύμησή σου και να μη μου χαλάει τη διάθεση ανεβάζοντάς μου έναν βαθύ αναστεναγμό. Πολλοί αναστεναγμοί φούντωσαν με αλκόολ και τσιγάρο αλλά και με παρέα, μικρή και καλή και πληρώθηκαν με τη φθορά. Υπάρχουν αρκετά τραγούδια μου που μπορούσα να κολλήσω σ'αυτή την ανάρτηση για να περιγράψω τα πράγματα, αλλά αυτό που έχω διαθέσιμο είναι κι αυτό που ισχύει μέχρι σήμερα και σε κατατάσει σε μία εμμονή που θέλω όμως να την ξεχάσω και να την ξεπεράσω, κυρίως το δεύτερο όμως γιατί το πρώτο είναι απλώς μια ψευδαίσθηση...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου