Χρόνια προσπαθώ να τη βρω κι όλο μου ξεγλιστρά όπως το νερό που προσπαθείς να το εγκλωβίσεις μέσα στις φούχτες των χεριών σου. Φταίει η ανατομία των χεριών ή η χημιική σύσταση του νερού για την ανεπάρκεια να το κάνω δικό μου; Το λάθος είναι στη σκέψη μου θαρρώ να εγκλωβίσω την ευτυχία. Η ευτυχία δεν εγκλωβίζεται έχει την ιδιότητα να είναι ελεύθερη να φύγει όποτε θέλει, όπως το νερό στις φούχτες των χεριών. Κι όσο αν προσπαθήσεις να το εγκλωβίσεις αυτό θα βρει τη χαραμάδα του για να φύγει αργά η γρήγορα. Άλλωστε κι εσύ δεν μπορείς να ζήσεις με φούχτες σου κλειστές. Κάποτε πρέπει να ανοίξουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου